Książka jest prezentacją spojrzenia historyka nauki na dokonania farmaceuty i przedsiębiorcy naftowego, który w życiu nie wydrukował żadnej rozprawy na podstawie przeprowadzonych przez siebie badań. Mimo to ma ogromne zasługi jako nauczyciel zawodu, chemik-wynalazca wyczulony na postęp wiedzy oraz skutecznie przeciwstawiający się nieuczciwej konkurencji przemysłowej. Tego typu ujęcie dało możliwość dotarcia do wielu źródeł dotychczas traktowanych jako marginalne, np. szczególne relacje Józefa Ignacego Kraszewskiego z dyrektorem technicznym kopalni w Bóbrce – Adolfem Jabłońskim.
W wielu przypadkach ujawnione po raz pierwszy przekazy – w wyborze przedstawione w aneksie – będą stanowiły pomoc dla tych, którzy w przyszłości podejmą trud napisania monografii twórcy, dzięki któremu światło lampy naftowej trafiło do pałaców i pod strzechy.

Ze wstępu