Ze wzruszeniem przeczytałam wspomnienia nieżyjącego pedagoga i społecznika Anatoliusza Jamińskiego. Dzięki nim poznajemy dzieje pokolenia nauczycieli, które ukształtowały czasy międzywojenne, okupacji i odbudowy. Autor opisuje swoje doświadczenia w szkołach podstawowych i zakładach kształcenia nauczycieli. Książka może być pożyteczna w dyskusjach nad przezwyciężeniem współczesnego kryzysu systemu kształcenia nauczycieli. W tekście uderza autentyczność i obiektywizm w przedstawieniu zdarzeń.

Z recenzji prof. dr. hab. Jadwigi Bińczyckiej

Anatoliusz Jamiński (1906-1990), absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Chełmie (1926 r.) i Państwowego Instytutu Nauczycielskiego w Warszawie (1934 r.). Pozostawił ciekawe wspomnienia z pracy nauczycielskiej w powiecie siedleckim, Puławach i Lublinie. Objął nimi również swoich wychowawców seminaryjnych w Chełmie (K.A. Jaworski, Z. Waśniewski, F. Wojciechowski) i wykładowców PIN-u (M. Grzegorzewska, S. Baley, W. Radwan, J. Korczak).

Wspomnienia nasycone są szczerością wypowiedzi. Autor z dużą swobodą urozmaica tekst strofami swoich wierszy.

Z recenzji mgr. Longina Jana Okonia

Prezentowany produkt jest wersją elektroniczną (plik .pdf)

Publikacja dostępna jest również w wersji drukowanej [SZCZEGÓŁY]